Kto może zostać onkologiem?

Studenci medycyny decydują się na bardzo trudny kierunek. Praca jest wymagająca, szczególnie psychicznie. Wielu z nich po drodze rezygnuje, a wielu przechodzi kryzys. Nie jest to zwykła specjalność. Świadomość śmierci pacjenta na nowotwór, ciągłe zmagania o jego zdrowie i wielogodzinne dyżury. Pomimo tego, ludzie decydujący się na tę profesję, mają wielką chęć niesienia pomocy i to ich prowadzi dalej w tym kierunku.

Charakterystyka chirurgii onkologicznej

Chirurgia onkologiczna to dotąd najskuteczniejsza metoda w leczeniu nowotworów. Niestety jest to metoda inwazyjna oraz w wielu przypadkach w największym stopniu radykalna. W wielu przypadkach wiąże się z nieodwracalnymi skutkami, mowa o ubytkach na ciele, jakich nie da się odratować. Niemniej jednak ponad 60% chorób nowotworowych daje się zwalczyć przy użyciu właśnie chirurgii onkologicznej.

Mimo stosunkowo dużej skuteczności nie jest to pierwszy wybór przy leczeniu chorób nowotworowych. Czasem wystarczy tylko drobna interwencja chirurga, w celu wzięcia wycinka zmiany skórnej. Stosuje się dodatkowo zabiegi uśmierzające, czyli paliatywne. Dochodzi do tego w ekstremalnie ciężkich przypadkach, kiedy choroba nowotworowa jest na tyle zaawansowana, że nie da się ochronić pacjenta. Zabieg ma na celu udoskonalić wygodę w ciężkim czasie.

Stopniowy oraz systematyczny rozwój medycyny daje lekarzom coraz to nowe możliwości do walki o ludzkie życie bądź zdrowie. Dzięki temu możliwości, jakie może wykorzystać chirurg, znacząco się poprawiły. Jest to przede wszystkim ważne przy nadzwyczaj trudnych oraz skomplikowanych operacjach, związanych z dużą utratą krwi. Operacje stały się bardziej kontrolowane oraz skutkowały coraz bardziej pozytywnymi rezultatami.

Dzięki poznawaniu oraz użyciu metod odtwórczych i metod rekonstrukcji powstały szanse na budowanie coraz doskonalszych protez kostnych lub naczyniowych. Protez, w których uzupełnia się niedobory tkanek, dzięki temu chirurgia już nie kojarzy się z desperacją – amputacją.

Chirurgia onkologiczna i leczenie z nią związane

Kiedyś wśród chorych panowało przekonanie, że wycinanie zmian nowotworowych jest zagrażające, albowiem cięcie guza powoli wywoływało jego odrastanie. Wiedza medyczna nie była do tej pory w tej materii adekwatnie rozwinięta, dlatego pozbywano się wyłącznie widocznej zmiany. Aktualnie wycina się guz wraz z całą otoczką zdrowych tkanek, to fundamentalna różnica rzutująca na efektach operacji chirurgicznych.

Niezmiernie istotne jest szybkie reagowanie oraz podjęcie działań chirurgicznych w wypadku choroby nowotworowej. Właściwe monitorowanie i podjęcie leczenia we właściwym momencie może uchronić chorego od śmierci. Nie można dopuścić do leczenia zachowawczego oraz bezczynnie odsyłać chorego od szpitala do szpitala. Osoby chore również nie powinny lekceważyć i przeciągać konieczności leczenia. Im wcześniej specjaliści zajmą się nowotworem, tym większe szanse zyskuje chory.

Chirurg onkolog rozpoznaje nowotwór na podstawie badania histopatologicznego – wycinka chorych tkanek bądź na podstawie oceny cytologicznej badanych komórek. Wykonywane są operacje służące odpowiedniej diagnozie i rozpoznaniu – laparotomie. Wykorzystywana jest również biopsja celowana, wykonana przy użyciu aparatu USG bądź TK. Zmiany łatwo dostępne (np. na skórze) są wycinane i dopiero poddawane badaniu. Ze zmian trochę większych i bardziej ukrytych są pobierane wycinki guza.

Bywa, że komórki nowotworowe występują również poza obszarem guza. W takim przypadku chirurg onkolog powinien wdrożyć immunoterapię bądź chemioterapię. Dochodzi do tego, gdy zakażone miejsca znajdują się już poza zasięgiem lekarza i konieczne jest zastosowanie innych, mniej inwazyjnych środków.

Jakie badania może wykonać chirurg onkolog?

Przeciążone i wyniszczone przez chorobę ciała pacjentów wymagają specjalnej troski oraz delikatnego traktowania. Lekarz onkolog stara się wpłynąć na regeneracje słabego już organizmu, podając kroplówki. Codziennie walczy o zdrowie i życie każdego pacjenta, ale bywa to trudne. Pacjenci bowiem są często w złej kondycji psychicznej i fizycznej, a to już jest wyzwanie dla lekarza, któremu nie zawsze udaje się przekonać chorego do walki.